اطلاعیه ۱۳۲۶ نمایندگی ایالت بادن وورتمبرگ درخصوص اعترافات اجباری

اعترافات اجباری: فرج سرکوهی:فعال سیاسی، منتقد ادبی، روزنامه‌نگار، از اعضای کانون نویسندگان و از جمله افرادی است که بارها و بارها زندان ، تهدید، تعقیب و گریز از دست نیروهای امنیتی را تجربه کرده است حتی در رژیم گذشته ایران، سرکوهی از جمله افرادی است که نامش در لیست سیاه قتل های زنجیره ای هم بوداما او نیز تن به اعتراف اجباری می دهد همانند بسیاری که تسلیم اعترافاتی شدند که کوچکترین نقشی در آن نداشتند اعترافاتی از بیش انشا شده، اعتراف به آنچه که باز جو می گوید، فرج سر کوهی اولین نفر نبود و بی گمان تا دولت جمهوری اسلامی در ایران وجود دارد آخرین نفر وجود نخواهد داشت، آقای سرکوهی پس از ۴۸ روزشکنجه در زندانِ مخفی سازمان اطلاعات در یک کنفرانس مطبوعاتی وادار به اقراردروغ های نوشته شد: که در اروپا بوده است و تازه بازگشته و بعد از این اعتراف به اتهام فرار غیر قانونی از کشور دستگیر می شود، وی که هم اینک عضو افتخاری پن آلمان (انجمن جهانی قلم) است و مسئول امور حقوق بشر این نهاد، تنها یک نمونه از هزاران سناریوهائی است که سرسپرده گان امنیتی، اطلاعاتی و سپاه پاسدارن برای فعالین سیاسی، مدنی، عقیدتی، دانشجوئی و کارگری تهیه و تنظیم کرده اند و می کنند، آری تکرار دروغ های دیگران, یکی از تحقیر آمیز ترین تجربه های زندگی است اما زمانی که میدانی در صورت عدم پذیرش و یا قبول گفته های بازجو شکنجه خواهی شد…. این روایت بسیاری از زندانیان ایران است که توسط ماموران جمهوری اسلامی ایران وادار به اعتراف علیه خود، خانواده و یا دوستان شان شده اند آنان باشرمساری می گویند: نمی‌خواهم خودم را تبرئه کنم اما فشار روحی و جسمی مرا کاملا ویران و نابود کرده بود، من فقط میخواستم زودتر کار تمام شود و مرا بکشند نمی‌دانستم تا کی وقت دارم.

دولتمردان جمهوری اسلامی ایران برای اثبات حقانیت خود ازاعتراف گیری های تلویزیونی و سرکوب مخالفان بهره می گیرد و به همه ی مخالفانش این پیام را القا می کند که یا از ما حمایت کنید و یا سرنوشتی مشابه خواهید داشت، بارها  و بارها این گونه قربانیان فاش کرده اند که نه فقط برای اعترافات اجباری جلو دوربین، اعترافاتی که اغلب کذب بودند تحت شکنجه و بدرفتاری قرار گرفته اند بلکه پخش این اعتراف ها  رنج و درد عظیمی را برای آنان در پی داشته است، بسیاری از قربانیان، اعترافات اجباری را شکنجه ای جسمی روانی همراه با اثرات ماندگار توصیف کرده و می گویند: وقتی بعنوان یک زندانی سیاسی هرگز از حقوق مشخص و معینی برخوردار نباشی، وقتی هرگز زندانی سیاسی شناخته نشوی، حتی اجازه نداشته باشی که خودت باشی با همه تفکر و اندیشه هایت، بلکه  همه فکر واندیشۀ آنهاست که باید فکر تو هم باشد، وقتی به تو القا می شود که در گذشته منحط و فاسد بوده ای، وقتی رئیس زندان، بازجو و همه نگهبانان خود را برادر یا خواهر خطاب کنی و … دیگر حتی سعیدی سیرجانی ۶۷ ساله هم باشی دروغ ها و تهمت های واهی آنان را به گردن خواهی گرفت و اعتراف می کنی  که: در کار داد وستد مواد مخدر هستی،  می خواره  و همجنس باز هستی و  در ارتباط با ساواک و ضدانقلاب های خارج از کشور.

رویه و میزان بی رحمی دولتمردان جمهوری اسلامی ایران بویژه در زندان ها توصیف ناشدنی است

در اینگونه اعترافهای تلویزیونی طیف گسترده‌ای از زندانیان، مثل مدافعان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران، فعالان سیاسی، عقیدتی، قومی، کارگری، دانشجوئی، مخالفان سیاسی و افراد دوتابعیتی مورد هدف برنامه‌‌های تبلیغاتی دولت جمهوری اسلامی ایران  قرارگرفته ‌اند وعاملین جمهوری اسلامی ایران با امید به نتایج پیش بینی شده هر روزبر تعداد اسامی ثبت شده در لیست اعترافات تلویزیونی می افزایند علیرغم آنکه این سیاست پوسیده و نخ نما شده اما ضد بشری آنها به دفعات برملا شده باشد و اسیران آزاد شده حقایق را گفته باشند از جمله: عزت‌الله ، سحابی، علی افشاری، ابراهیم نبوی، مسعود بهنود، مازیار ابراهیمی، مازیار بهاری، تعدادی از معاونان و شهرداران مناطق مختلف تهران، اسماعیل بخشی، امید معماریان، نادر نوری کهن، نیلوفر بیانی، سپیده قلیان، روح‌الله زم، علی یونسی، امیرحسین مرادی، منوچهر بختیاری و بسیاری دیگر، گفتنی است دو نهاد حقوق بشری با انتشار گزارشی مشترک از ۸۶۰ مورد پخش اعترافات اجباری و هتک حرمت از تلویزیون ایران خبر دادند، در این گزارش آمده است طی یک دهه اخیر دست‌کم اعترافات اجباری ۳۵۵ نفر و تهمت‌های ناروا علیه ۵۰۵ نفر از تلویزیون دولتی ایران پخش شده است.

یاد آور می شویم که اصل ۳۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، حقوق شهروندی، آیین دادرسی کیفری و تمامی قوانین و موازین حقوق بشری و بین المللی، اعترافات اجباری، شکنجه برای اقرار را  ممنوع  و محکوم کرده اند و ما نیز خواستار مجازات آمرین و عاملین چنین برنامه های ناقض شئون بشری هستیم     

1326

کانون دفاع از حقوق بشر در ایران

نمایندگی ایالت بادن-وورتمبرگ